Het huis „Lange Straße 31“ is vandaagdedag “Hotel Silbertanne”, maar vroeger was het o.a. bekend onder de namen “Weißes Roß”, “Gasthaus Engelmann”, Rathische Gastgewerbschaft” en “Gasthof Kyling”.
Over de geschiedenis van het pand staat het volgende vast:
In 1753 werd in het hertogdom Braunschweig de eerste brandverzekering ingevoerd en elk huis kreeg toentertijd een ass-nummer. Deze verzekeringsnummers bleven door de eeuwen heen geldig en zowaar tot voor enige jaren had het pand “Lange Straße 31” ass-nummer 32. In de verzekeringslijst van 1753 werd voor Ass.32 vermeld: Lorenz Kyling, woonhuis, 2 verdiepingen, met schuur, stal, smederij, berghok. Waarde: 200 Reichstaler (tegenwoordig ca € 300).
Op dit grondstuk stond er in 1753 dus al een huis, al had het destijds een geheel ander voorkomen dan tegenwoordig. Ook toen het later verbouwd of uitgebreid werd, en zelfs na een brand, een sloop of nieuwbouw bleef het ass-nummer 32 gehandhaafd.
In het jaar 1866 liep het pand brandschade op toen het naastgelegen gebouw Ass.33 (tegenwoordige Lange Straße 33) afbrandde. Daarbij werd ook het gebouw Lange Straße 31 beschadigd, want in 1867 wordt in de officiële akten melding gemaakt van een “nieuw stalgebouw en woonhuis”. Hoe groot de schade was en hoe veel er van de oude bouw bewaard gebleven was, is helaas niet bekend. Misschien de kelder, de funderingen, of zowaar de gehele benedenverdieping…
Over Lorenz Kyling, de eigenaar in 1753, schrijven de akten meer specifiek:
Er bestaat een inwonerlijst uit het jaar 1739 waarin alle inwoners van Hohegeiß met hun bezit geregistreerd zijn. Daarin werd geschreven: Lorenz Kyling heeft in 1715 nieuw aangebouwd een smederij, …., schenkt nu ook bier, … bezit een paard waarmee hij bier haalt en emmers en ijzerwaren rondbrengt … beschikt over een behoorlijk vermogen.
Volgens deze stukken werd het huis in 1715 dus opnieuw opgebouwd (waarvoor men destijds de term “aangebouwd” gebruikte). In Hohegeiß laat zich dit maar voor een heel beperkt aantal panden zo precies natrekken. En over de huiseigenaar weten we aldus, dat hij zowel smid als voerman was, over enig vermogen beschikte en – echter alleen als nevenactiviteit – bier schonk.
Ook in de vroegere kerkelijke rekeningen vinden we hiervan verwijzingen terug. De restaurants moesten in die tijd voor elk vat bier dat ze verschonken een bepaalde bijdrage aan de kas van de kerk betalen. Dit maakte deel uit van de vaste inkomsten van de pastoor. Vóór 1715 waren er alleen inkomsten uit de “Unterschenke” (Müllers Hotel) en de “Oberschenke” (Goldener Löwe). In 1715/16 werden daarbij voor het eerst ook inkomsten uit de “Mittelschenke” geboekt.
Daarom werd dit in 1715 gebouwde huis van begin af aan ook als taverne gebruikt, waardoor Hohegeiß vanaf dat jaar zowaar 3 restaurants had te weten een “bovenste”, een “middelste” en een “beneden” taverne.
Het pand kent dus een lange, meer dan 300-jarige, geschiedenis. In 2018 hebben wij het pand overgenomen en we zijn er trots op om “Hotel Silbertanne” verder te laten voortbestaan, zodat niet alleen het hotel/restaurant, maar ook het dorp Hohegeiß volop bezocht blijft worden.